دوربین DSLR در مقابل دوربین عکاسی بدون آینه: کدامیک انتخاب بهتری است؟
امروزه دوربین های بدون آینه از هر زمان دیگری متنوع تر و در دسترس تر می باشند، اما آیا زمان آن فرا رسیده که به سمت استفاده از آن ها حرکت کنیم؟ در ادامه تفاوت های میان دوربین های DSLR و بدون آینه را بررسی می کنیم تا به شما کمک کنیم راحت تر تصمیم بگیرید که از کدامیک استفاده نمایید.
با روی کار آمدن دوربین های سری EOS R که هم شامل دوربین های فول فریم و هم APS-C می شوند، طیف متنوعی از انتخاب ها برای بهره مندی از مزایای استفاده از دوربین های بدون آینه برای عکاسان حرفه ای و تازه کار، فراهم شده است. اما اگر قصد دارید که دوربین قدیمی خود را با یک دوربین جدید جایگزین کنید و یا می خواهید از عکاسی با دوربین کامپکت به عکاسی با دوربین هایی که قابلیت تغییر لنز دارند روی بیاورید، کدامیک انتخاب بهتری است؟ دوربین DSLR یا دوربین بدون آینه؟
در ادامه، برای اینکه به انتخاب شما کمک کنیم، نگاهی به تفاوت های میان دوربین های DSLR و بدون آینه خواهیم انداخت.
واژه DSLR معادل با، دوربین دیجیتال انعکاسی تک لنز (digital single lens reflex) می باشد. بخش “انعکاس” این عبارت، اشاره به آینه ی به کار رفته در این نوع دوربین ها دارد که نور را به داخل مجموعه منظره یاب منعکس می کند. آینه باید از مسیر ورود نور کنار برود تا نور بتواند به سنسوری که در پشت آن قرار دارد برسد. این کار نیاز به مکانیزم نسبتاً حجیمی دارد که منجر به افزایش اندازه و وزن دوربین می شود و همچنین نیاز به بکارگیری روش های پیچیده مهندسی اپتیکال نیز دارد.
در یک دوربین عکاسی بدون آینه مانند EOS R7، مکانیزم آینه وجود ندارد و بجای آن یک مسیر مستقیم وجود دارد که نور از طریق آن از درون لنز به سطح سنسور می رسد. آنچه که درون منظره یاب الکترونیک (EVF) می بینید، نمایش تصویر سنسور است، به این معنی که بر خلاف منظره یاب اپتیکال موجود در دوربین های DSLR، در این نوع منظره یاب می توان تاثیر اِعمال تنظیمات عکاسی را قبل از گرفتن عکس مشاهده کرد. به عبارت دیگر، منظره یاب EVF موجود بر روی دوربین های بدون آینه به شما این قابلیت را می دهد که اثر تنظیمات نوردهی را حتی قبل از گرفتن عکس مشاهده نمایید.
مقایسه اندازه و وزن دوربین DSLR و بدون آینه
یک نکته کلیدی که می توان در مورد دوربین های DSLR گفت این است که این دوربین ها برای انتقال نور به درون منظره یاب، نیاز به آینه یا پنتاپریسم دارند، اما برای اینکه نور به سطح سنسور برسد، نیاز است که این آینه از مسیر نور کنار برود. حذف این مکانیزم، سبب کاهش اندازه و وزن دوربین می شود. به طور خاص اگر شما مقایسه ای بین دوربین های بدون آینه EOS R7 و EOS R10 با مشابه DSLR آن ها که Canon EOS 7D Mark II و EOS 90D می باشد انجام دهید، به وضوح متوجه این موضوع خواهید شد.
یکی از تولیدکنندگان محتوا به نام Diana Millos می گوید: وقتی از دوربین سنگینی مانند EOS 80D که من استفاده می کنم به استفاده از EOS R10 روی بیاورید، این دوربین به نظر شما مانند یک اسباب بازی به نظر می رسد. من استفاده از این دوربین را دوست دارم چون سبک و کوچک است اما همچنان قدرتمند نیز می باشد.
دوربین DSLR مانند Canon EOS 7D Mark II تصاویر با کیفیت بالایی را ارائه می دهد، اما برای اینکه بتواند مکانیزم آینه را در خود جای دهد، دارای بدنه بزرگی می باشد.
دوربین های عکاسی بدون آینه ای مانند EOS R10 کیفیت تصویر و قابلیت های قدرتمندی معادل با DSLR را در یک بدنه جمع و جور و سبک که حمل آن آسان است، ارائه می دهند.
دهانه لنز: آیا دوربین بدون آینه بهتر از DSLR است؟
دهانه EF که از آن در دوربین های DSLR کانن استفاده می شود، در سال 1987 معرفی شده است، بنابراین یک سیستم دارای بنیان خوبی است. صدها لنز وجود دارد که با دهانه لنز EF سازگار است و تقریباً تمامی فواصل کانونی مختلف را پوشش می دهند. طیف وسیعی از لنزهای با دهانه EF-S برای دوربین های EOS DSLR با سنسور APS-C وجود دارند که اغلب جمع و جور تر و مقرون به صرفه تر می باشند.
با این وجود، دهانه لنز RF که در دوربین های سری EOS R استفاده می شود، نوآوری های زیادی را با خود به همراه داشته است. در طراحی دهانه RF نگاهی به آینده وجود داشته است که از جمله می توان به ارتقاء سرعت ارتباط میان دوربین و لنز، و اضافه کردن اتصالات اضافی برای پشتیبانی از عملکردهای بیشتر، اشاره کرد. این قابلیت ها شامل فوکوس خودکار با کارایی بسیار بیشتر، قابلیت DLO در لحظه (نرم افزاری است که نقص های موجود در تصویر را تجزیه و تحلیل می کند و از این داده ها برای تصحیح و بازگرداندن تصویر به کیفیت ایده آل استفاده می کند.)، و ارتقاء در کنترل ها، از جمله حلقه کنترل قابل سفارشی سازی بر روی لنز RF، می شود.
این نوع طراحی سبب می شود که طراحان بجای اینکه دائماً در حال کار کردن در محدوده ارتقاء آینه انعکاسی موجود بین سنسور و دهانه در دوربین های DSLR باشند، بتوانند لنز را به سنسور دوربین نزدیک تر کنند که این کار سبب ارتقاء کارایی اپتیکال لنز می شود. نتیجه ی این کار سبب سریع تر و روشن تر شدن لنزها به همراه کیفیت استثنایی و همچنین تولید لنزهای پیشتازی مانند RF 5.2mm F2.8L DUAL FISHEYE می شود که توانایی ثبت تصاویر VR (واقعیت مجازی) با زاویه 180 درجه از طریق دوربین های فول فریم سازگار را دارد.
در قلب یک دوربین بدون آینه سری EOS R کانن، یک دهانه لنز خلاقانه RF با گلویی عریض و فاصله پشت فوکوس کوتاه تر وجود دارد که سرعت ارتباط بین لنز و بدنه را بسیار سریع تر می کند.
لنزها و سازگاری: آیا می توان لنزهای دوربین DSLR را بر روی دوربین بدون آینه نصب کرد؟
اگر از قبل لنزهایی با دهانه EF یا EF-S دارید، استفاده از آن ها بر روی یک دوربین بدون آینه ساده است. به لطف وجود مبدل دهانه لنز EF-EOS R Mount Adapter می توان بدون از دست دادن کیفیت تصویر و قابلیت های لنز، از آن ها بر روی دوربین بدون آینه استفاده کرد. این قابلیت به شما این آزادی عمل را می دهد که ترکیبی از لنزهای با قابلیت مختلف را استفاده نمایید (بخصوص اگر لنز مورد علاقه شما هنوز معادلی با دهانه RF ندارد) و از ویژگی های عالی هر دو نوع بهره مند شوید. حتی یک مبدل دهانه با حلقه کنترل لنز و یک نوع دیگر با دهانه کشویی فیلترهای ND یا پُلاریزه نیز وجود دارد که انعطاف پذیری بیشتری را برای لنز EF شما نسبت به لنزهای مشابه بر روی دوربین DSLR فراهم می کند.
نکته مهمی که باید به آن توجه کرد این است که امکان استفاده از یک لنز با دهانه RF بر روی دوربین DSLR وجود ندارد. بنابراین، اگر لنز RF خاصی وجود دارد که تمایل به استفاده از آن دارید، نیاز خواهید داشت که یک دوربین بدون آینه EOS R نیز تهیه نمایید.
با معرفی دوربین های بدون آینه با سنسور APS-C مانند EOS R7 و EOS R10، استفاده از دوربین های بدون آینه بیش از هر زمانی برای عکاسان مقرون به صرفه است. ارائه دهانه لنز RF برای مجموعه جدیدی از مشتریان، امکان دسترسی آنها به نسل جدید لنزها را فراهم می کند و قابلیت های جدیدی را در دسترس آن ها قرار می دهد که امکان دسترسی به آن ها با لنزهای DSLR وجود ندارد. به دلیل وجود ضریب برش بر روی سنسور های APS-C، لنزهای فول فریم می توانند به قاب تصویر 1.6x برابر بزرگتر از دوربین های APS-C دست پیدا نمایند.
منظره یاب اپتیکال در برابر منظره یاب الکترونیک: کدامیک بهتر است؟
دوربین های DSLR دارای منظره یاب اپتیکال هستند. بعضی از عکاسان ترجیح می دهند از این نوع منظره یاب استفاده کنند زیرا ارتباط مستقیمی را با صحنه بدست می دهند. منظره یاب های الکترونیکی که در گذشته بر روی دوربین های بدون آینه به کار گرفته می شد دارای کاستی هایی از جمله تاخیر بود. اما این نوع منظره یاب در طول این سال ها بهتر و بهتر شده است. جدیدترین منظره یاب الکترونیکی که در دوربین های EOS R مورد استفاده قرار گرفته اند، دارای نرخ بازیابی 120 فریم بر ثانیه هستند. این بدان معناست که تاخیر دید قابل توجهی وجود ندارد و بعلاوه مزیت های دیگری نیز وجود دارد.
به طور خاص، اگر از دوربین های سری EOS R کانن استفاده نمایید، سیستم شبیه سازی نوردهی به شما این امکان را می دهد که پیش نمایشی از نوردهی، سَبک تصویر، و دیگر تنظیمات اعمال شده را بر روی منظره یاب و صفحه نمایش LCD پشت دوربین مشاهده نمایید. در یک دوربین DSLR، تنها هنگام استفاده از صفحه نمایش LCD و در حالت Live View، سیستم شبیه سازی نوردهی کار می کند، به عبارت دیگر پیش نمایش نوردهی در منظره یاب امکان پذیر نمی باشد. در هنگام فیلمبرداری، منظره یاب EVF موجود در دوربین EOS R، دستیار فوکوس دستی مشابه با دوربین های سینمایی حرفه ای کانن را در اختیار شما قرار می دهد.
با استفاده از یک منظره یاب DSLR، اغلب به آسانی می توانیم یک عکس امتحانی بگیریم و تصویر حاصل را قبل از اعمال تنظیمات اختصاصی، روی صفحه نمایش پشت دوربین بررسی کنیم. اما با یک دوربین بدون آینه می توان بدون آنکه نیاز باشد چشم را از روی منظره یاب برداشت، تاثیر اعمال تنظیمات بر روی تصویر را مشاهده نمود.
هنگام عکاسی از حیات وحش، هر زمان که نیاز باشد می توان به سرعت عکس العمل نشان داد. همچنین ممکن است نور پیوسته در حال تغییر باشد، در این حالت می توان به سرعت، حساسیت ISO یا سرعت شاتر را تغییر داد و در لحظه مشاهده نمود که تاثیر این تغییر چه خواهد بود.
منظره یاب الکترونیک (EVF) به کار رفته در دوربین های بدون آینه، مشابه تکنولوژی به کار رفته در صفحه نمایش LCD پشت دوربین است. در واقع نسخه فشرده و با کیفیت بالای صفحه نمایش LCD است. یکی از مزایای منظره یاب الکترونیکی این است که شما را قادر می سازد هر آنچه که دوربین می بیند را شما نیز ببینید، حتی در شرایطی که نور محیط خیلی کم است هم می توانید با چشم غیر مسلح همه چیز را ببینید.
آینه موجود در دوربین های DSLR نور را از طریق پنتاپریسم به منظره یاب اپتیکال منتقل می کند.، بنابراین تصویری که مشاهده می شود شبیه محیط اطراف است. مزیت منظره یاب اپتیکال این است که دید در لحظه را ارائه می دهد. با یک منظره یاب الکترونیک، همواره یک تاخیر ذاتی وجود دارد. منظره یاب اپتیکال با سرعت نور کار می کند و شما نمی توانید به سرعتی بالاتر از نور دست پیدا کنید.
کیفیت تصویر: آیا دوربین های عکاسی بدون آینه تصاویر با کیفیت بالاتری می گیرند؟
هنگامی که در مورد کیفیت تصویر نهایی صحبت می شود، این دو سیستم اساساً تفاوت خاصی با یکدیگر ندارند. اما مؤلفه هایی وجود دارد که در نهایت ممکن است تفاوت هایی ایجاد کند.
برای مثال، اگر از دهانه RF استفاده شود، یکی از مزیت ها این است که ارتباط بین لنز و دوربین سریع تر انجام می شود. بنابراین زمانی که مشکلات اپتیکالی مانند انکسار یا انحراف وجود دارد، می توان در لحظه آن ها را اصلاح کرد. این پردازش سریع به این معناست که در واقع کیفیت تصویر بهتری را با این نوع دوربین بدست می آورید.
به طور مشابه، در برخی از مواقع، دوربین های بدون آینه ای مانند EOS R7 با بهره گیری از شاتر مکانیکی با سرعت 15 فریم بر ثانیه یا شاتر الکترونیکی با سرعت 30 فریم بر ثانیه و همچنین قابلیت هایی مانند رهگیری کامل فوکوس خودکار، احتمال بیشتری دارد که نسبت به دوربین های EOS 7D Mark II یا EOS 90D که دارای سرعت عکسبرداری پیوسته 10 فریم بر ثانیه هستند، نتایج قابل استفاده بهتری تولید کنند.
به روز ترین دوربین های بدون آینه ای مانند EOS R8 دارای ویژگی هایی برای تولید محتوا، از جمله فیلمبرداری 4K 60p با رهگیری هوشمند سوژه هستند که در دوربین های DSLR مانند EOS 90D وجود ندارد.
فوکوس خودکار: دوربین عکاسی بدون آینه در برابر دوربین DSLR
دوربین های بدون آینه سری EOS R که از جمله آن ها می توان به EOS R5، EOS R6 Mark ii و… اشاره کرد، از به روز ترین سیستم فوکوس خودکار انحصاری شرکت کانن به نام Dual Pixel CMOS AF II استفاده می کنند. در این سیستم از هر پیکسل موجود بر روی سنسور، هم برای ثبت تصویر و هم برای فوکوس کردن استفاده می شود. در مقابل، در دوربین هایی مانند EOS 90D و EOS 7D از سیستم فوکوس تشخیص فاز مبتنی بر نقاط ثابت روی سنسور استفاده می کنند که فوکوس را از طریق منظره یاب انجام می دهند.
یکی از بزرگترین مزیت هایی که دوربین های بدون آینه ی ذکر شده دارند، این است که می توان نقاط AF موجود در قاب تصویر را انتخاب نموده و به هر جایی که نیاز بود انتقال داد. این قابلیت در دوربین های DSLR وجود ندارد. همچنین قابلیت های دیگری نیز از جمله رهگیری چهره، رهگیری چشم، و رهگیری حیوانات نیز وجود دارد که می توان از آن ها استفاده کرد. برای مثال شما می توانید چشم یک پرنده در حال پرواز را انتخاب نمایید و در سرتاسر قاب تصویر آن را دنبال نمایید. مجدداً یادآوری می کنیم که این قابلیت برای دوربین های DSLR وجود ندارد.
البته ذکر این نکته ضروری است که برخی از دوربین های DSLR پیشرفته دارای چیپ فوکوس مجزا هستند، بنابراین اگرچه ممکن است به طور کلی سیستم فوکوس خودکار این دوربین ها نسبت به دوربین های بدون آینه محدودتر باشد، اما به دلیل وجود چیپ فوکوس خودکار اختصاصی، ممکن است در برخی شرایط خاص سریع تر از دورین های بدون آینه عمل کنند.
وجود شاتر الکترونیک سریع و سیستم فوکوس خودکار با قابلیت رهگیری چشم حیوانات، موجود در دوربین های بدون آینه جدید مانند EOS R7 و EOS R10، برای همه عکاسان در هر سطحی که باشند ایده آل است. برای عکاسان حیات وحش، داشتن دوربینی که قابلیت رهگیری چشم حیوانات را داشته باشد بسیار جذاب است. این قابلیت دریچه جدیدی را بر روی عکاسان باز می کند که برای کاربران DSLR امکان پذیر نمی باشد.
شاتر مکانیکی در برابر شاتر الکترونیک
تعداد کمی از دوربین های DSLR از جمله EOS 90D و EOS-1D Mark III علاوه بر شاتر مکانیکی دارای یک شاتر الکترونیک نیز هستند. البته اغلب دوربین های DSLR تنها شاتر مکانیکی دارند. این در حالیست که تمامی دوربین کانن سری EOS R هر دو نوع شاتر مکانیکی و الکتریک را دارند.
در هنگام کار با شاتر الکترونیک، شاتر مکانیکی بر روی حالت باز قفل می شود و اطلاعات سنسور تصویر به صورت الکترونیک خوانده می شود. مزیت استفاده از شاتر الکترونیک این است که با استفاده از آن می توان کاملاً بدون صدا عکاسی کرد. حالت خنثی یا خاموش شده که در حالت S شاتر مکانیکی وجود دارد صدا را کم می کند اما کاملاً بدون نویز نمی شود. به عنوان مثال، هنگام عکاسی های حساس از حیات وحش، عکاسی از نوزادان در خواب، یا بخش های آرام عروسی، این ویژگی شاتر الکترونیک برای عکاسان بسیار با ارزش است. (البته نکته مهم این است که ممکن است بخش های دیگری از دوربین و لنز مانند دیافراگم یا مکانیزم فوکوس لنز، صدا ایجاد کنند).
شاتر الکترونیک امکان عکسبرداری پیوسته با سرعت بالاتر را نیز امکان پذیر می سازد. هنگام استفاده از شاتر مکانیکی، سریع ترین سرعت قابل دسترس با یک دوربین DSLR، در حدود 16 فریم بر ثانیه است که با متعلق به دوربین بسیار حرفه ای EOS-1D X Mark II می باشد. با شاتر الکترونیک، دوربین EOS R10 که قیمت بسیار پایین تری دارد، سرعت عکسبرداری 23 فریم بر ثانیه را ارائه می دهد. همچنین دوربین EOS R7 سرعت عکاسی 30 فریم بر ثانیه را ارائه می دهد که این سرعت معادل سرعت دوربین بسیار پیشرفته EOS R3 است. این در حالی است که قیمت EOS R7 در حدود یک سوم EOS R3 می باشد.
با همه این اوصاف، پدیده ای به نام چرخش شاتر (rolling shutter) وجود دارد که می تواند در هنگام عکاسی با شاتر الکترونیک از سوژه های سریع مانند چوب گلف یا دستگاه های دارای ملخ چرخان، که می توانند با سرعت در طول زمان ثبت یک فریم حرکت کنند، در تصویر نهایی اعوجاج ایجاد خواهد شد. این پدیده به میزان زیادی در شاتر های الکترونیکی جدید برطرف شده است، اما همچنان برای عکاسی از سوژه ای سریع، استفاده از شاتر مکانیکی پیشنهاد می شود.
عکاسی با شاتر الکترونیک در محیط های دارای نور مصنوعی، مانند لامپ های فلورسنت، نیز می تواند در صورت همگام نبودن فاز نور با سرعت شاتر، مشکلاتی ایجاد کند. به دلیلی مشابه، استفاده از فلاش با شاتر الکترونیک نیز می تواند سبب نوردهی ناهموار در سطح قاب تصویر شود.
شارژدهی باتری: دوربین DSLR در برابر بدون آینه
اغلب گفته می شود که مدت زمان شارژدهی در دوربین های DSLR از دوربین های بدون آینه بیشتر است. عمده دلیل این است که دوربین های بدون آینه دارای شاتر الکترونیک هستند که نیاز به انرژی دارد اما منظره یاب اپتیکال دوربین های DSLR نیازی به انرژی ندارد. در عمل، شارژدهی باتری به میزان زیادی بستگی به این موضوع دارد که چطور از دوربین استفاده شود. برای مثال استفاده از فلاش مصرف انرژی را در هر دو نوع دوربین افزایش می دهد. استفاده از صفحه نمایش LCD در دوربین های DSLR اغلب نسبت به استفاده از LCD دوربین های بدون آینه، انرژی بیشتری مصرف می کند. دوربین های DSLR میان رده مانند EOS 90D، امکان 1200 عکس از طریق منظره یاب و 450 عکس از طریق صفحه نمایش LCD را با یک بار شارژ کامل فراهم می کنند. این در حالی است که دوربین بدون آینه EOS R6 Mark II قابلیت ثبت تا 450 عکس با منظره یاب الکترونیک و 760 عکس با صفحه نمایش LCD با یکبار شارژ کامل را دارا می باشد.
این تفاوت در سطح دوربین های حرفه ای تر بیشتر است. برای مثال اگر از منظره یاب دوربین EOS-1D X Mark III استفاده کنید، تا تخلیه کامل شارژ باتری می توانید تا 2500 عکس بگیرید. این در حالیست که با همین دوربین در حالت Live View تنها 600 عکس با یکبار شارژ کامل باتری می توان گرفت. برای مقایسه، با دوربین بدون آینه EOS R3 با یکبار شارژ کامل می توان تا 620 عکس از طریق منظره یاب و 860 عکس از طریق صفحه نمایش LCD گرفت. بنابراین اگر ترجیح شما عکاسی با صفحه نمایش LCD پشت دوربین است آنگاه دوربین بدون آینه انتخاب بهتری است زیرا با یکبار شارژ کامل باتری، امکان عکاسی بیشتری را فراهم می کند.
دوربین بدون آینه یا DSLR: کدامیک را انتخاب کنیم؟
دوربین های بدون آینه و DSLR، هر یک نقاط ضعف و قوت خاص خود را دارند. در نتیجه در جواب اینکه کدامیک بر دیگری برتری دارد می توان گفت که نوع عکاسی که انجام می دهید و مزیت هایی که نیاز دارید است که تعیین می کند کدام نوع دوربین بیشتر مناسب شما می باشد.
اگر به دنبال دوربینی سبک و با سرعت عکاسی بالا برای عکاسی مسافرتی هستید، آنگاه ممکن است دوربین های بدون آینه ای مانند EOS R10 انتخاب ایده آلی برای شما باشند. اگر می خواهید از نسل جدید لنزهای با دهانه RF استفاده نمایید که مجهز به ویژگی هایی از جمله اصلاح تصویر و فوکوس خودکار با کارایی بالا هستند، دوربین های کانن سری EOS R برای شما انتخاب مناسبی خواهند بود. البته از طریق مبدل دهانه لنز EF-EOS R Adapter می توانید از دوربین های محبوب با دهانه EF بر روی دوربین های بدون آینه استفاده نمایید.
اگر می خواهید قبل از عکاسی از طریق منظره یاب، پیش نمایشی از تنظیمات اعمال شده را ببینید، آنگاه دوربین بدون آینه که دارای منظره یاب الکترونیک است انتخاب ایده آلی است. البته عکاسی در حالت پخش زنده از طریق صفحه نمایش LCD موجود در پشت دوربین های DSLR نیز این قابلیت را در اختیار شما قرار می دهد. از طرفی دیگر، استفاده از منظره یاب اپتیکال موجود در دوربین های DSLR، حتی کوچکترین تاخیراتی که در منظره یاب الکترونیک وجود دارد را حذف می کند. همچنین با استفاده از منظره یاب اپتیکال انرژی باتری به میزان بسیار بیشتری نسبت به منظره یاب الکترونیک حفظ می شود.
سیستم های فوکوس خودکار مجهز به قابلیت های پیشرفته ای مانند AF بر روی چشم حیوانات و وسایل نقلیه، تنها در به روز ترین دوربین های بدون آینه وجود دارد. البته دوربین های DSLR که دارای چیپ اختصاصی AF هستند دارای سرعت فوکوس بالاتری هستند. دوربین های بدون آینه به شما این آزادی عمل را می دهند که هر زمان که لازم بود با شاتر الکترونیک یا مکانیکی عکاسی نمایید. این در حالی است که اغلب دوربین های DSLR فقط شاتر مکانیکی دارند. اگر برای شما ضروری است که در حالت سکوت کامل عکاسی نمایید و یا نیاز به عکاسی از سوژه های خیلی سریع ندارید، در این صورت با استفاده از دوربین بدون آینه می توانید از مزیت استفاده از شاتر الکترونیک بهره مند شوید.
از منظر ارگونومی، فوکوس خودکار، نوع و سرعت شاتر، تلاش کنید از دوربینی استفاده کنید که به آن علاقه دارید. در واقع هیچ چیزی وجود ندارد که جایگزین احساس راحتی شما شود.
