نوردهی
نوردهی یکی از مهم ترین مؤلفه هایی است که می تواند باعث شود یک عکس خوب یا بد گرفته شود. بیایید در این مقاله بررسی کنیم که چگونه می توان برای بدست آوردن تصاویر خوب بهترین استفاده را از نوردهی داشت.
“نوردهی” به میزان روشنایی یک تصویر اشاره دارد که بر اساس تعامل بین دیافراگم و سرعت شاتر تعیین می شود.
نکات مهم
- دوربین های عکاسی اغلب به عملکردی به نام نوردهی خودکار (AE) مجهز هستند.
- به میزان روشنایی که توسط دوربین محاسبه و اعمال شده است نوردهی صحیح (correct exposure) می گوییم.
- اگر نوردهی صحیح بدست آمده مورد رضایت شما نیست، می توانید با استفاده از جبران نوردهی (exposure compensation) آن را تنظیم نمایید.
کلمه “نوردهی” به حجم نوری که در لحظه ی ثبت عکس وارد دوربین می شود اشاره دارد، این نور بر میزان روشنایی تصویر نهایی تاثیر می گذارد. این حجم نور اساساً با ترکیب تنظیمات دیافراگم و سرعت شاتر تعیین می شود.
دوربین های DSLR به عملکردی به نام نوردهی خودکار مجهز هستند. بنابراین، تحت شرایط نرمال که سرعت ISO ثابت است، نیازی به فکر کردن در مورد اینکه چه سرعت شاتر و دیافراگمی بهترین نتیجه را به شما می دهد ندارید، زیرا این تنظیمات به صورت خودکار توسط دوربین انجام خواهند شد. می توانیم با تنظیم نوردهی بر روی حالت خودکار، برای بسیاری از صحنه ها و سوژه ها بهترین نتیجه را بدست آوریم که به این حالت، نوردهی صحیح می گوییم.
ممکن است برای یک صحنه خاص نوردهی صحیح، نوردهی بهینه نباشد زیرا بسته به شرایط صحنه و سوژه، مواقعی وجود دارد که روشنایی صحنه آن طور که ما مایل هستیم نیست. زمانی که این اتفاق رخ می دهد، همواره می توانیم از ویژگی های جبران نوردهی استفاده نماییم تا سطح نوردهی را تنظیم کنیم. زمانی که می خواهیم تصویر تاریکتر به نظر آید یک مقدار منفی “-” را برای جبران نوردهی انتخاب می کنیم. اگر می خواهیم تصویر روشن تر باشد، می توانیم مقدار جبران نوردهی را مثبت “+” انتخاب نماییم.
حتی زمانی که در حال عکاسی از منظره یا سوژه مشابه هستید، اعمال یک تنظیم ساده بر روی نوردهی می تواند منجر به ایجاد نتایج بسیار متفاوتی شود. به عبارت دیگر، هنر استفاده از جبران نوردهی چیزی است که همه ی ما برای گرفتن عکس های خوب نیاز داریم آن را بیاموزیم.
زمانی که شیر آب (دیافراگم) را بیشتر باز می کنیم، زمان لازم برای جمع شدن آب (سرعت شاتر) کوتاهتر می شود.
زمانی که شیر آب (=دیافراگم) به میزان زیادی باز است، آب (=نور) بیشتری جریان خواهد داشت و زمانی که طول می کشد لیوان پُر از آب شود (= سرعت شاتر) کوتاهتر خواهد شد (سریع تر می شود) و برای نوردهی کافی مناسب خواهد بود. از طرفی دیگر، زمانی که شیر آب به میزان کمی باز است، جریان آب (=نور) کمتر خواهد بود، در این صورت زمان بیشتری طول می کشد (سرعت شاتر) تا لیوان پُر شود.
نتایج نوردهی از تعامل میان سرعت شاتر و دریچه دیافراگم بدست می آید.
انجام هر یک از موارد زیر منجر به حصول سطح یکسانی از نوردهی خواهد شد.
- 1- دیافراگم بازتر (عدد f کوچکتر) + سرعت شاتر سریع تر
- 2- دیافراگم بسته تر (عدد f بزرگتر) + سرعت شاتر کُند تر
به مثال های (3)، (5) و (7) در شکل پایین نگاه کنید. این ها نتایج حاصل از یک ترکیب متفاوت از سرعت شاتر و دیافراگم است. اما مشاهده می کنید که روشنایی (نوردهی) در تصاویر یکسان است.
مثال های (3)، (5) و (7) همگی دارای نوردهی مشابه (نوردهی صحیح) هستند.
مثال (1) نوردهی بیش از حد شده است.
مثال (9) کم نوردهی شده است.
عملکرد های نوردهی خودکار (AE)
به چارت زیر نگاه بیندازید. این چارت به روشنی نشان می دهد که ترکیبات بسیار کمی که برای دیافراگم و سرعت شاتر وجود دارد. ممکن است برای شما سخت باشد که تصمیم بگیرید کدام ترکیب را انتخاب نمایید. با این حال یک دوربین دیجیتال مجهز به تعدادی ترکیب متعارف از عملکردهای نوردهی خودکار است که فرآیند کار را آسان می کند.
یک حالت عکاسی برنامه نوردهی خودکار [P] وجود دارد که در آن دوربین به صورت خودکار سرعت شاتر و دیافراگم را تنظیم می کند. در حالت نوردهی خودکار با اولویت شاتر [Tv]، شما سرعت شاتر را تعیین می کنید و دوربین تعیین می کند که میزان دیافراگم چقدر باشد. در حالت نوردهی خودکار با اولویت دیافراگم [Av]، شما میزان دیافراگم را تعیین می کنید و دوربین تصمیم می گیرد که سرعت شاتر چقدر باشد.
هنگامی که دوربین خود را بر روی یکی از حالت های گفته شده قرار دادید، تمام چیزی که نیاز است فشار دادن و رها کردن دکمه شاتر است و شما یک عکس با نوردهی مناسب دریافت خواهید کرد. راحت و بدون دردسر!
