معرفی شاتر الکترونیک و شاتر مکانیکی
برخی از دوربین ها علاوه بر شاتر مکانیکی سنتی، به یک شاتر الکترونیکی نیز مجهز هستند. اما سئوال اینجاست که تفاوت این دو در چیست؟ طرز کار هر یک از این دو چیست و چه زمانی استفاده از یکی بر دیگری ارجحیت دارد؟ در ادامه به برخی از مواردی که لازم است در مورد هر یک از این دو نوع شاتر بدانیم اشاره خواهیم کرد.
شاتر یک دوربین، مدت زمان در معرض نور قرار گرفتن سنسور تصویر برای ثبت یک عکس را کنترل می کند. مدت زمان نوردهی به وسیله سرعت شاتر تعیین می شود.
اغلب دوربین های EOS کانن دارای یک شاتر مکانیکی هستند و برخی از آن ها علاوه بر این، یک شاتر الکترونیکی نیز دارند که از جمله می توان به EOS 90D و EOS-1D Mark III اشاره کرد. اغلب دوربین های سری EOS R دارای هر دو نوع شاتر هستند. در ادامه تفاوت میان شاتر الکترونیک و مکانیکی، طرز کار هر یک، و مزایا و معایب آن ها را بررسی می کنیم.
تفاوت میان شاتر الکترونیکی و شاتر مکانیکی در چیست؟
در دوربین های DSLR مدرن یا دوربین های بدون آینه، شاتر مکانیکی دارای دو پرده است، هر یک از این دو پرده از چندین تیغه ساخته شده اند که با باز شدن آن ها نور به سطح سنسور می رسد و سپس با توجه به مدت زمان نوردهی تعیین شده، بسته می شوند. این نوع شاتر از دو پرده استفاده می کند تا نوردهی در سرتاسر سطح سنسور ثابت باشد. اگر تنها یک پرده وجود داشته باشد، درست مانند باز و بسته کردن پرده پنجره خانه، اولین بخش از سنسور که در معرض نور قرار می گیرد، آخرین بخش نیز خواهد بود که در نتیجه نوردهی ناهموار خواهد شد. در عوض، فرآیند با بسته شدن پرده جلو و باز شدن پرده عقب شروع می شود. پرده جلو باز می‌شود و نوردهی شروع می‌شود و پس از طی شدن زمان تعیین‌شده برای نوردهی، پرده عقب بسته می‌شود تا نوردهی به پایان برسد. هر دو پرده در یک جهت مشابه حرکت می کنند (مثلاً هر دو از بالا به پایین) بنابراین تمامی اجزای سنسور برای مدت زمان یکسانی نوردهی می شوند. استفاده از دو پرده همچنین به این معنی است که زمان نوردهی با فاصله زمانی بین باز شدن اول و بسته شدن دوم تعیین می شود، که می تواند بسیار دقیق کنترل شود.
بر خلاف شاتر مکانیکی، شاتر الکترونیکی هیچ نوع قطعه ی متحرکی ندارد. در عوض، اطلاعات از سطح سنسور تصویر و در طول زمان نوردهی مشخص شده، بدست می آید که می تواند بسیار سریع تر از هر نوع مکانیزمی عمل کند. با این حال، نکته مهم این است که به دلایل فنی مانند پهنای باند الکترونیکی، داده های سنسور را نمی توان به یکباره ذخیره کرد، بلکه باید به طور متوالی به صورت خط به خط (یا چند خط به چند خط) خوانده شوند، درست مانند اسکنر که اطلاعات را با یک حرکت از بالا به پایین می خواند. در نتیجه، سرعت شاتر (یا به عبارت دیگر مدت زمان نوردهی) می تواند بسیار سریع تر باشد اما سرعت بازخوانی می تواند محدود و دارای مشکلات بالقوه باشد.
در اصل، با یک شاتر مکانیکی، تمامی سطح سنسور در یک بازه زمانی بسیار کوتاه که فاصله بین پرده شاتر اول و دوم می باشد، نوردهی می شود و تمامی قاب تصویر در یک لحظه ثبت می شود (سمت چپ). این در حالیست که با یک شاتر الکترونیک (دو تصویر میانی)، اطلاعات سنسور از بالا به پایین به صورت یک بخش خوانده می شود که این عمل کُندتر از سرعت حرکت پرده های شاتر مکانیکی است، و ممکن است در مدت زمانی که این عمل انجام می شود، یک سوژه ی خیلی سریع موقعیت خود را تغییر داده باشد. در نتیجه، تصویری که از سوژه ی متحرک ثبت می شود ممکن است بهم ریخته شود (تصویر سمت راست). این پدیده به عنوان اعوجاج چرخش شاتر (rolling shutter) شناخته می شود.
مزایای استفاده از شاتر الکترونیک چیست؟
چندین مزیت در استفاده از شاتر الکترونیک وجود دارد، اما مهم ترین آن ها این است که امکان دستیابی به سرعت شاتر سریع تر (نوردهی کوتاه تر) نسبت به شاتر مکانیکی را فراهم می کند. برای مثال در دوربین EOS R3، سریع ترین سرعت شاتر مکانیکی 1/8000 ثانیه است اما با شاتر الکترونیک می توان به سرعت 1/64000 ثانیه نیز دست یافت. این یعنی می توان حرکت های سریع تری را ثابت کرد و لحظه ها را به بازه های کوتاه تری تقسیم کرد.
علاوه بر این، شاتر الکترونیک حداکثر سرعت عکسبرداری پیوسته را نیز افزایش می دهد. برای مثال در دوربین های EOS R5 و EOS R6، سرعت عکسبرداری با شاتر مکانیکی 12 فریم بر ثانیه است که با شاتر الکترونیک به 20 فریم بر ثانیه افزایش می یابد. در دوربین EOS R3 این جهش سرعت بسیار چشم گیر تر است به طوری که از 12 فریم بر ثانیه با شاتر مکانیکی به 195 فریم بر ثانیه با شاتر الکترونیک می رسد.
بعلاوه، از آنجایی که شاتر الکترونیک دارای هیچ نوع قطعه ی متحرکی نیست، می تواند کاملاً بدون صدا عمل کند. این قابلیت دریچه جدیدی را به روی دنیای عکاسی باز می کند و به عکاسان اجازه می دهد در محیط هایی که قبلاً نمی توانستند بدون محدودیت عکس بگیرند، عکاسی نمایند. برای مثال، برخی از رویدادهای ورزشی از جمله تنیس، اسنوکر و گلف مقررات سختگیرانه ای برای عکاسی دارند و عکاسان در لحظه های حساس بازی اجازه استفاده از دوربین هایی که نویز صدایی ایجاد می کنند را ندارند. با وجود شاتر الکترونیکی این مسئله برطرف می شود. شاتر بی صدا همچنین به این معنی است که عکاسان می توانند در حین اجرای تئاتر یا کنسرت موسیقی کلاسیک، بدون اینکه موقعیت را برای مخاطب خراب کنند، عکاسی نمایند. بی صدا بودن شاتر می تواند در طیف گسترده ای از کاربردها، از عکاسی پُرتره از نوزاد گرفته تا عکاسی از مراسم عروسی یا سخنرانی، یک مزیت باشد.
در نهایت، یک مزیت کلیدی دوربین های بدون آینه نسبت به دوربین های DSLR این است که از آنجایی که چیزی به عنوان حرکت آینه وجود ندارد، در هنگام عکس گرفتن لرزشی ایجاد نمی شود. با وجود شاتر الکترونیک یک گام دیگر نیز به جلو برداشته می شود زیرا از آنجایی که هیچ قطعه ی متحرکی وجود ندارد حتی کوچکترین حرکتی که به واسطه شوک ناشی از حرکت شاتر (شاتر مکانیکی) ایجاد می شود نیز وجود ندارد.
معایب استفاده از شاتر الکترونیک چیست؟
مهم ترین مشکل بالقوه ای که استفاده از شاتر الکترونیک دارد اثر “چرخش شاتر” نام دارد. از آنجایی که اطلاعات تصویر از سطح سنسور و به صورت بخش به بخش خوانده می شود، سوژه های خیلی سریع ممکن است در مدت زمانی که اطلاعات از تمام سطح سنسور خوانده می شود، حرکت داشته باشند. در نتیجه ممکن است ثبت سوژه در تصویر نهایی همراه با اعوجاج باشد. برای مثال، قطاری با سرعت بالا ممکن است زمانی که خط بالایی از پیکسل‌ها خوانده می‌شود، فقط در نیمه‌ی فریم باشد، اما تا زمانی که ردیف پایین خوانده می‌شود، نزدیک به لبه فریم باشد. در نتیجه، قطار در تصویر مخدوش به نظر می رسد. اگر سرعت شاتر (یا به عبارت دقیق تر، مدت زمان نوردهی)، 1/8000 ثانیه یا هر مقدار دیگری که تنظیم شده باشد آنگاه این بدان معناست که هر بخش از تصویر مقدار بسیار کمی متفاوت از 1/8000 اُم ثانیه نوردهی شده است.
با پیشرفت هایی که در تکنولوژی سنسور انجام گرفته است، که از جمله آن می توان به طراحی پشته ای (stack) چیپ back-illuminated CMOS در دوربین EOS R3 اشاره کرد، سرعت خواندن اطلاعات نسبت به قبل افزایش چشمگیری داشته است و اثر اعوجاج چرخش شاتر به میزان زیادی کاهش یافته است. تکنولوژی جدید دیگر Global Shutter یا Total Shutter نام دارد که بجای خواندن خط به خط اطلاعات از سطح سنسور، تمامی اطلاعات را یک مرتبه و به صورت یکجا از تمامی سنسور می خواند. اما این تکنولوژی بسیار پیچیده است و باعث ایجاد نویز در تصویر می شود و بعلاوه پُر هزینه نیز است و بنابراین هنوز کیفیت خروجی بالایی را تولید نمی کند. بنابراین اگرچه در برخی از کاربردهای فیلمبرداری از آن استفاده می شود اما همچنان برای مواقعی که کیفیت تصویر یک نیاز اساسی در عکاسی و فیلمبرداری باشد از آن استفاده نمی شود.
سوسو زدن برخی از منابع نور مانند چراغ های فلورسنت و LED نیز می تواند باعث ایجاد نوار نورانی بر روی تصاویر در هنگام استفاده از شاتر الکترونیکی شود زیرا روشنایی و رنگ صحنه در طول دوره ای که سنسور خوانده می شود تغییر می کند. به دلیل مشابه، ممکن است همگام سازی فلاش با شاتر الکترونیک سخت باشد زیرا اغلب فلاش ها یک نور خیلی قوی اما در زمان کوتاه ایجاد می کنند، این معناست که شدت روشنایی در طول مدت بازخوانی سنسور حفظ نمی شود. با این حال، این مشکلات ممکن است در هنگام کار با شاتر مکانیکی نیز رخ دهند. جدیدترین تکنولوژی های به کار رفته در دوربین EOS R3 که از جمله آن می توان به تشخیص سوسو زدن با فرکانس بالا (High-frequency flicker detection) در هنگام استفاده از شاتر الکترونیک، و همگام سازی فلاش با شاتر الکترونیک برای سرعت شاترهای سریع تر از 1/180 ثانیه (بسیار نزدیک به 1/200 ثانیه با شاتر مکانیکی) و با یکی از Canon Speedlites یا فلاش های شخص ثالث، اشاره کرد که این قابلیت را دارند اثرات مخرب را اصلاح کنند.
حتی شاتر مکانیکی هم در سرعت شاترهای خاصی با فلاش همگام نمی شود. در تصویر بالا، شکل سمت چپ نشان می دهد که در سرعت های شاتر تا سرعت همگام شده فلاش و دوربین، برای مثال 1/200 ثانیه، چه اتفاقی می افتد. (1) نور وارد دوربین می شود. (2) دنباله شاتر مطابق شکل جریان می یابد. پرده جلویی (A) شروع به باز شدن می کند و در انتهای زمان تنظیم شده برای مدت زمان نوردهی، پرده عقب (C) به منظور پایان نوردهی بسته می شود. برای برخی دوره های زمانی در بازه ی نوردهی، سنسور کاملاً در معرض نور قرار می گیرد (B) و می تواند تمام تصویر را ثبت کند زیرا توسط فلاش نوردهی شده است (3B). در سرعت های شاتر سریع تر از سرعت تنظیم شده بین فلاش و دوربین، برای مثال 1/2000 ثانیه (شکل سمت راست)، پرده عقب (C) قبل از اینکه پرده جلو (A) به طور کامل باز شود، شروع به بسته شدن می کند. در نتیجه بجای اینکه تمامی سطح سنسور به طور کامل نوردهی شود، تنها یک شکاف از آن (B) نوردهی خواهد شد. تصویر به صورت بُرشی (6 A-B-C) و بسیار سریع در معرض نور قرار می گیرد و هیچ لحظه ای وجود ندارد که در آن کل کادر به طور همزمان در معرض نور قرار گیرد. نوردهی کوتاه توسط فلاش یا سوسو زدن منبع نور مصنوعی، به این معنی است که روشنایی و رنگ تصویر از بخشی به بخش دیگر متفاوت است و در نتیجه تصویر به صورت نواری ایجاد می شود.
مزایای استفاده از شاتر مکانیکی چیست؟
شاتر مکانیکی برای سال ها طولانی به خوبی به عکاسان خدمت کرده است و همچنان چندین مزیت نسبت به شاتر الکترونیکی دارد. اولاً، اگرچه شاتر مکانیکی نیز در سرعت های شاتر سریع (مطابق با شکل بالا) سبب چند بخش شدن نوردهی سطح سنسور می شود و می تواند سبب نواری و ناهنجار شدن نوردهی و همچنین چند بخش شدن رنگ ها در مجاورت منبع نور مصنوعی شود، اما این اثر در مقایسه با استفاده از شاتر الکترونیک به طور قابل توجهی کمتر اتفاق می افتد.
دوماً، یکی از رایج ترین مزیت هایی که عموماً برای استفاده از شاتر مکانیکی بیان می شود این است که اعوجاج ناشی از اثر چرخش شاتر را کاهش می دهد. این اثر در هنگام استفاده از شاتر مکانیکی هم ممکن است رخ دهد اما میزان آن بسیار کمتر از شاتر الکترونیک است که به واسطه سرعت پایین در خواندن اطلاعات از سطح سنسور، این اثر بسیار بیشتر رخ می دهد.
نهایتاً، شاتر مکانیکی اغلب سرعت همگام سازی با فلاش بالاتری را نسبت به شاتر الکترونیک ارائه می دهد. اگرچه به ندرت این سرعت از 1/250 ثانیه فراتر می رود، زیرا در سرعت های شاتر بالا حتی با شاتر مکانیکی نیز تنها بخشی از سطح سنسور در معرض نور قرار می گیرد و لحظه ای نیست که تمامی قاب تصویر با نور فلاش نوردهی شود.
معایب استفاده از شاتر مکانیکی چیست؟
از آنجایی که شاتر مکانیکی دارای قطعات متحرکی است که باید با زمانبندی بسیار دقیقی حرکت کنند، حداکثر سرعت شاتر قابل انتخاب به میزان بسیار زیادی کمتر از شاتر الکترونیک است. بعلاوه، سرعت پاسخ دهی شاتر مکانیکی نیز به سریعی شاتر الکترونیک نیست، بنابراین در مواردی که سرعت از اهمیت بالایی برخوردار است این موضوع می تواند مسئله ساز باشد و نمی توانید حرکت سوژه های خیلی سریع یا لحظات زودگذر را کاملاً مشابه با شاتر الکترونیک ثابت (فریز) نمایید.
بعلاوه، حرکت پرده های شاتر مکانیکی تولید نویز صوتی می کنند که در برخی شرایط ممکن است کاملاً مزاحم یا مخل باشد. همچنین این حرکت ها می تواند سبب ایجاد ارتعاش شود که ممکن است باعث لرزش دوربین شود. این مشکل به خصوص زمانی که از لنزهای تله فتو استفاده می کنید و یا با سرعت شاتر پایین عکاسی می کنید، خود را بیشتر نشان می دهد.
نهایتاً، ماهیت فیزیکی شاتر مکانیکی به این معنی است که در نهایت فرسوده و از رده خارج خواهد شد.
شاترهای الکترونیک که این روزها استفاده می شوند (1)، اطلاعات را از روی سنسور به صورت بخش به بخش می خوانند. با یک شاتر Global (2)، اطلاعات سنسور به یکباره خوانده می شود، در نتیجه شاتر از حالت کاملاً بسته به کاملاً باز و در نهایت مجدداً به کاملاً بسته تغییر وضعیت می دهد. این قابلیت، بسیاری از کاستی های شاتر الکترونیک را از بین می برد، اما چالش های فنی قابل توجهی در عملی کردن این فناوری وجود دارد که از جمله می توان به سرعت سنسور کافی و پهنای باند بالا برای عکس های با وضوح بالا اشاره کرد.
واحد عملیاتی شاتر مکانیکی به کار رفته در دوربین EOS R3 از به روز ترین نوع است، اما هر مکانیزمی هم که استفاده شود دارای محدودیت های فیزیکی خواهد بود. به لطف پیشرفت هایی که در تکنولوژی های ساخت سنسور صورت گرفته است، دوربین ها می توانند به دستاوردهای جدیدی در زمینه سرعت شاتر، سرعت همگام سازی فلاش و تشخیص سوسو زدن های با فرکانس بالا، دست پیدا نمایند.
شاتر الکترونیک با پرده جلو چیست؟
بسیاری از دوربین های جدید مجهز به یک شاتر الکترونیک پرده جلو (EFCS) یا شاتر الکترونیک پرده اول (EFSC) می باشند. این نوع شاتر ترکیبی از شاتر الکترونیک متعارف و شاتر مکانیکی می باشد. تمامی دوربین های ساخت شرکت کانن از EOS 40D (رونمایی شده در سال 2007) به بعد که مجهز به Live View باشند، دارای این قابلیت هستند که به صورت پیش فرض دارای قابلیت تصویربرداری Silent LV هستند. هنگامی که EFCS فعال می شود، در ابتدا شاتر مکانیکی به طور کامل باز می شود (بنابراین نور به سنسور می رسد که در نتیجه Live View امکان پذیر می شود). برای عکس گرفتن، نوردهی به صورت الکترونیکی شروع می شود، اما از طریق مکانیکی با بسته شدن پرده دوم خاتمه می یابد.
این شیوه چندین مزیت دارد. به این معنی که اگرچه سیستم کاملاً بی صدا نیست، اما به اندازه استفاده از شاتر کاملاً مکانیکی نویز ایجاد نمی کند. استفاده از شاتر الکترونیکی برای شروع عکاسی باعث می شود که پاسخ دهی دوربین بسیار سریع باشد و از لرزش شاتر جلوگیری می شود (اثر لرزشی که به واسطه حرکت پرده دوم ایجاد می شود تصویر را تحت تاثیر قرار نمی دهد، زیرا این پرده نوردهی را خاتمه می دهد). شاتر EFCS نسبت به هر یک از دو نوع شاتر الکترونیک یا مکانیکی، امکان دستیابی به همگام سازی سریع تری با فلاش را فراهم می کند. برای مثال در دوربین EOS R3، سرعت همگام سازی فلاش به 1/250 ثانیه افزایش می یابد.
اشکال استفاده از EFCS این است که ممکن است در هنگام استفاده از منابع نور مصنوعی، خطوط نواری بر روی تصویر تشکیل شود، البته اغلب به بدی استفاده از شاتر الکترونیکی استاندارد نمی باشد. بعلاوه، هنگام استفاده از سرعت شاتر سریع، ممکن است بوکه های ایجاد شده کمی زیاد و ناراحت کننده باشند. سرانجام، از آنجایی که در این فرآیند همچنان از مکانیزم پرده دوم استفاده می شود، حداکثر سرعت عکسبرداری پیوسته بر حسب فریم بر ثانیه، مشابه استفاده از شاتر مکانیکی می باشد.
چه زمانی باید از شاتر الکترونیک و چه زمانی باید از شاتر مکانیکی استفاده نمود؟
زمانی که نیاز به عکسبرداری پیوسته با سرعت بالا دارید یا می خواهید از سرعت شاتر سریع استفاده نمایید، انتخاب بهتر شاتر الکترونیک است. بعلاوه، منطقی است که اگر نیاز دارید بی صدا عکاسی کنید، از شاتر الکترونیک استفاده نمایید. در این صورت فرآیند کار کاملاً بی صدا انجام می شود.
اگر در محیط دارای نور مصنوعی عکاسی می کنید یا از فلاش استفاده می کنید، آنگاه استفاده از شاتر مکانیکی (یا شاتر الکترونیک پرده جلو) انتخاب بهتری است و ممکن است از سرعت شاتر بالاتری پشتیبانی کند. اگر متوجه شدید که نتایج حاصل از عکاسی تحت تاثیر اثر چرخش شاتر قرار گرفته و دارای اعوجاج هستند، در این صورت راه حل این مشکل تغییر وضعیت از شاتر الکترونیکی به شاتر مکانیکی است.
جالب است که بدانید، در تمامی دوربین های EOS DSLR و بدون آینه ساخت کانن، بجز EOS R3، حداکثر عمق بیت تصاویر در هنگام استفاده از شاتر مکانیکی 14 بیت است که در صورت استفاده از شاتر الکترونیک به 12 بیت کاهش می یابد. این بدان معناست که هنگامی که با استفاده از شاتر الکترونیکی عکس RAW می گیرید، دوربین تصاویر را با دامنه رنگ و توناژ کمی کمتر، ثبت می کند. این کاهش در عمق بیت شامل عکاسی با فرمت JPEG یا HEIF نمی شود زیرا این فرمت ها خود به صورت پیش فرض دارای عمق بیت کمتری هستند.
یک اتفاق معمولی در عکاسی با شاتر الکترونیک که اثر چرخش شاتر نام دارد. این اثر باعث ایجاد اعوجاج در تصویر در هنگام عکاسی از سوژه های دارای حرکات بسیار سریع می شود. همان طور که در شکل مشاهده می کنید میله گلف به شکل منحنی دیده می شود. این عکس با دوربین Canon EOS-1D X Mark III به همراه لنز Canon EF 70-200mm f/4L IS II USM، در فاصله کانونی 200 میلیمتر، سرعت شاتر 1/2700 ثانیه، دیافراگم f/4 و ISO800 گرفته شده است.
سنسور جدید back-illuminated پشته ای به کار رفته در دوربین EOS R3، می تواند به سرعت اطلاعات را از روی سنسور بخواند. در این جا اثر چرخش شاتر وجود دارد ولی تماماً حذف شده است. بنابراین عکاسان می توانند از تمامی مزیت های شاتر الکترونیک بهره مند شوند و لحظه ها را حتی تا سرعت شاتر 1/64000 ثانیه ثابت کنند و کاملاً بدون ایجاد صدا عکاسی نمایند. این عکس با دوربین Canon EOS R3 به همراه لنز Canon RF 70-200mm f/4L IS USM، در فاصله کانونی 200 میلیمتر، سرعت شاتر 1/2700 ثانیه، دیافراگم f/4 و ISO800 گرفته شده است.
چطور می توان با اعوجاج ناشی از اثر چرخش شاتر و نواری شدن تصویر کنار آمد؟
همان طور که گفته شد، این ایرادات بیشتر در عکاسی با شاتر الکترونیکی ایجاد می شود اما ممکن است در هنگام کار با شاتر مکانیکی نیز بروز کنند. بنابراین تغییر وضعیت به شاتر مکانیکی ممکن است لزوماً مشکل را برطرف نکند.
اگرچه نرم افزار های ویرایش عکس و ویدئو وجود دارد که می توانند برخی از اعوجاج های ناشی از استفاده از شاتر الکترونیک را اصلاح کنند، اما بهتر است تا جایی که امکان دارد تلاش شود در هنگام عکاسی از بروز آن ها جلوگیری شود. اگر شانس با شما باشد، ممکن است افزایش سرعت شاتر این مشکل را برطرف کند. در هنگام فیلمبرداری، نیاز خواهید داشت که سرعت فریم بر ثانیه را افزایش دهید تا دوربین فرآیند اسکن سنسور را سریع تر انجام دهد.
هنگامی که سوژه از یک سمت قاب تصویر به طرف دیگر در حرکت است، یا عمود بر جهتی که سنسور اطلاعات را می خواند حرکت می کند، چرخش شاتر اعوجاج بیشتری را تولید می کند. این بدان معناست که تغییر زاویه عکاسی به طوری که سوژه در زاویه 45 درجه یا حتی 90 درجه به سمت دوربین حرکت کند، می تواند اعوجاج را کاهش دهد.
حالت نواری شدن تصویر که در هنگام عکاسی در زیر منبع نور مصنوعی رخ می دهد، بسته به مدت زمان اسکن سنسور متفاوت است. اغلب منابع نور مصنوعی، بخصوص لامپ های فلورسنت و LED، در حالتی که از منبع نور متناوب شهری (AC) استفاده می کنند سوسو می زنند. بنابراین تنظیم سرعت شاتر بر روی 1/50 ثانیه یا 1/100 ثانیه می تواند مشکل را حل کند. اما اگر مشکل برطرف نشد، می توانید با دیگر سرعت های شاتر نیز آزمایش انجام دهید تا سیکل سوسو زدن منبع نور را برای انطباق درست پیدا نمایید.
اگر دوربین شما دارای قابلیت Anti-Filker است، ایده خوبی است که آن را فعال نمایید که در این صورت دوربین می تواند سوسو زدن را شناسایی کند و با ایجاد تاخیر کمی در آزاد شدن شاتر ، از ایجاد این اثر در هنگام نوردهی جلوگیری کند. تکنولوژی های پیشرفته ای که در سنسور کانن وجود دارد، سبب می شود که EOS R3 اولین دوربین بدون آینه EOS باشد که در هنگام کار با شاتر الکترونیک سوسو زدن با فرکانس بالا را تشخیص می دهد که این ویژگی سبب می شود در هنگام عکاسی در زیر منبع نور LED، اثر نواری شدن کاملاً حذف شود.
کدام دوربین های کانن دارای شاتر الکترونیک هستند؟
دوربین هایی که در ادامه به آن ها اشاره شده است علاوه بر شاتر مکانیکی دارای شاتر الکترونیک نیز می باشند:
EOS R3
EOS R5
EOS R6 Mark II
EOS R6
EOS R7
EOS R10
EOS R
EOS RP
EOS-1D X Mark III
EOS 90D
EOS 850D
EOS M50 Mark II
PowerShot G7 X Mark III
