لنز دوربین
بدون وجود لنز، دوربین نمی تواند عکس بگیرد.
انتخاب لنز مناسب مهم است زیرا کمک می کند تا بتوان از حداکثر قابلیت دوربین استفاده کرد. بدون وجود یک لنز مناسب، وضوح و کیفیت تصویر را از دست خواهید داد.
آیا لنز دوربین از بدنه مهم تر است؟
لنز دوربین مهم ترین بخش از مجموعه لوازم همراه دوربین است. در واقع این لنز دوربین است که محدوده دیافراگم قابل استفاده، عمق میدان در دسترس، و فاصله کانونی را تعیین می کند. بدنه دوربین در ویژگی های دیگری از جمله حساسیت ISO و سرعت شاتر، تعیین کننده است. این ویژگی ها در میزان کیفیت تصاویر نقش دارند اما نقش آن ها به مهمی نقش لنز نیست.
معمولاً لنز دوربین قادر به حل و فصل تمام اطلاعاتی که دوربین می تواند فراهم کند نیست. کیفیت یک لنز است که تعیین می کند آن لنز قادر به مدیریت چه میزان از جزئیات است. ممکن است یک دوربین 40 مگاپیکسل داشته باشید اما نتوانید از تمام مزایا و قابلیت های آن استفاده نمایید. اغلب بهتر است بیشتر هزینه را صرف خرید لنز بهتر نمایید تا اینکه بخواهید دوربین گران تری بخرید. با این کار می توانید کیفیت تصویر را به حداکثر میزان ممکن برسانید.
آناتومی لنز
اجزای سازنده لنز، قطعاتی شکل داده شده از جنس شیشه هستند که نور را با شیوه های خاصی خمیده می کنند. هر عنصر عملکرد متفاوتی دارد و به صورت متوازن با یکدیگر کار می کنند.
بعضی از این عناصر به بدنه لنز متصل شده و ثابت هستند اما برخی دیگر قابلیت حرکت دارند. این عناصر قابل حرکت، امکان زوم و فوکوس را فراهم می کنند و یا در تثبیت تصویر نقش دارند.
فاصله کانونی چیست؟
زمانی که نور وارد لنز می شود، تصویر به صورت وارونه تشکیل می شود. این دقیقاً مشابه با روشی است که چشم ما جهان را می بیند. در مورد انسان، این مغز است که تصویر را می چرخاند.
در مورد دوربین، این پنتاپریسم (یک منشور بازتابی پنج وجهی برای انحراف یک پرتو نور به میزان 90 درجه ثابت) است که تصویر را به جهت مناسب می چرخاند.
همان طور که در شکل می بینید، یک تقاطع درون لنز وجود دارد. این تقاطع همگرایی بین خطوط نور است که از سوژه دریافت می شود.
در علم اپتیک این نقطه تقاطع “نقطه همگرایی” نامیده می شود. فاصله بین نقطه همگرایی و سنسور تصویر، فاصله کانونی نام دارد. (به شکل زیر توجه نمایید)
چرا فاصله کانونی مهم است؟
فاصله کانونی یک لنز، میدان دید آن را تعیین می کند. این ویژگی تعیین می کند یک لنز واید، استاندارد یا تله فوتو است.
محل نقطه همگرایی را در نظر داشته باشید، هر چه این نقطه به سنسور تصویر نزدیکتر باشد، جسم کوچکتر به نظر می رسد.
فرض کنیم نقطه همگرایی از سنسور تصویر خیلی دور باشد، در این صورت سوژه خیلی بزرگ به نظر خواهد رسید.
همان طور که می بینید، فاصله کانونی کوتاه میدان دید وسیعی را ایجاد می کند. لنزهای با فاصله کانونی کوتاه تر با عنوان “زاویه واید” شناخته می شوند. برعکس این موضوع نیز برقرار است. یک فاصله کانونی بلند دید میدان باریکی را ایجاد می کند. این نوع لنزها با عنوان “تله فوتو” شناخته می شوند.
برش سنسور چگونه بر روی لنز تاثیر می گذارد؟
دوربین های قدیمی، فیلم های 35 میلیمتری برای ثبت تصویر دارند. این حفره 24×36 میلیمتری به تصویر اجازه می داد که به درستی ثبت شود. امروزه دوربین های دیجیتال دارای سنسورهایی با اندازه های مختلف می باشند. در ادامه توضیح می دهیم چگونه اندازه سنسور بر برش منظره شما تاثیر می گذارد.
ضریب برش چیست؟
ممکن است در مورد واژه های فول فریم، معادل 35، APS-C یا برش سنسور، چیزهایی شنیده باشید. تفاوت مهم بین اینها بخشی از منظره است که در تصویر ثبت می شود.
فول فریم یا معادل 35 یک چیز هستند. اگر یک دوربین در ردیف فول فریم ها قرار بگیرد، اندازه سنسور آن معادل 35 دوربین های آنالوگ قدیمی است.(24×36 میلیمتر)
سنسورهای APS-C، میکرو چهار سوم و سنسورهای یک اینچ، همگی در مقایسه با سنسور فول فریم دارای برش تصویر هستند.
- سنسور APS-C (بجز کانن): دارای اندازه 25.1×16.7 میلیمتر می باشد. برای رسیدن به 36×24 میلیمتر، نیاز به ضرب اعداد در 1.5 می باشد. در این صورت این سنسور APS-C دارای ضریب برش 1.5x می باشد.
- سنسور APS-C (کانن): دارای اندازه 22.5×15 میلیمتر می باشد. برای رسیدن به 36×24 میلیمتر، نیاز به ضرب اعداد در 1.6 می باشد. در این صورت این سنسور APS-C دارای ضریب برش 1.6x می باشد.
- سنسور میکرو چهار سوم (MFT) دارای اندازه 18×13.5 میلیمتر می باشد. برای رسیدن به 36×24 میلیمتر، نیاز به ضرب اعداد در 2 می باشد. در این صورت این سنسور MFT دارای ضریب برش 2x می باشد.
روش برش سنسور به این صورت انجام می گیرد که دوربین فاصله کانونی لنز را بزرگتر می کند. یک لنز 35mm در یک دوربین نیکون با ضریب برش 1.5x تبدیل به 50mm می شود.
تفاوت بین لنزهای زوم و لنز پرایم
صرف نظر از اینکه لنز زاویه واید، استاندارد یا تله فوتو باشد، در یکی از دو دسته بندی زوم یا پرایم قرار می گیرد.
در لنزهای زوم امکان دور یا نزدیک کردن نقطه همگرایی به سنسور وجود دارد.
یک لنز با فاصله کانونی ثابت، یک لنز پرایم است.
پیچیدگی مکانیسم زوم لنزها سبب از دست رفتن کیفیت تصویر می شود. همچنین این لنزها به شما اجازه نمی دهند دیافراگم را به اندازه لنزهای پرایم باز کنید.
برای داشتن یک لنز زوم که کیفیت تصویر و روشنایی مشابه با یک لنز پرایم داشته باشد باید هزینه بیشتری صرف کنید.
دیافراگم لنز
دیافراگم یکی دیگر از دلایلی است که ممکن است عکاسان براساس آن یک لنز را بر دیگری ترجیح دهند. واژه دیافراگم به معنای باز کردن شکاف یا حفره است و توصیف گر اندازه حلقه دیافراگم یک لنز می باشد.
این حفره جایی است که نور از آن عبور می کند و به سنسور دوربین می رسد. دیافراگم مانند مردمک چشم ما عمل می کند. هر دوی این ها میزان نوری که به دوربین یا چشم ما می رسد را کنترل می کنند.
اعداد دیافراگم از تقسیم ریاضی قطر دیافراگم بر طول فاصله کانونی لنز بدست می آیند. این اعداد به شکل f-stops، مثلاً به صورت f/2 یا f/11 نوشته می شود.
اگر از یک منظره عکسی با فاصله کانونی 100mm و f/2 بگیرید، قطر لنز شما 50mm خواهد بود.
هرچه اعداد f بزرگتر می شود، دیافراگم کوچکتر خواهد شد. یک مقدار f/2 بزرگتر از f/4 می باشد که خودش دو گام روشن تر از f/8 می باشد.
دیافراگم چگونه بر لنز اثر می گذارد؟
هنگامی که قصد انتخاب لنز دارید، مهمترین مؤلفه ای که باید در نظر داشته باشید، حداکثر دیافراگم لنز است. این عدد بر روی لنز نوشته شده است و جزوی از مشخصات لنز می باشد.
بزرگتر بودن اندازه دریچه دیافراگم نشان دهنده این است که آن لنز به چه میزان “روشن” خواهد بود. هر چه روشن تر باشد بهتر است. (به بزرگ بودن دیافراگم و عدد f توجه کنید که چه نسبتی دارند.)
اغلب، یک عدد f کوچکتر نشان دهنده کیفیت تصویر بالاتر می باشد. برای مثال می توان انتظار داشت که یک f/1.2 از نظر قدرت تفکیک، خروجی بهتری در مقایسه با f/1.8 داشته باشد.
دیافراگم متغییر چیست؟
دیافراگم های متغییر دارای حداکثر دیافراگم های (کوچکترین عدد f) مختلفی هستند که لنز از آن ها استفاده خواهد کرد. این موضوع بستگی به میزان زومی دارد که از آن استفاده می کنید.
هنگامی که بحث زوم لنزها مطرح می شود، ممکن است دیافراگم موانعی را ایجاد کند. به عنوان مثال فرض کنید از یک لنز 300-70 میلیمتر با f/4-5.6 استفاده می کنیم. در 70mm، می توان از دیافراگم f/4 استفاده کرد. 70 تقسیم بر 4 می شود 17.5mm. با استفاده از حداکثر میزان زوم ممکن این لنز، از فاصله کانونی 70mm به 300mm می رویم. تصویر شما تقریبا 4.3 درصد بزرگنمایی می شود. در 300mm، حداکثر دیافراگم شما f/5.6 خواهد بود که قطر نیز 5.4mm می شود. اما سوال اینجاست که چرا نمی توان از f/4 لنز استفاده کرد؟ در 300mm، یک دیافراگم f/4 منجر به قطر دیافراگم 75mm می شود. این قطر بزرگتر از آن است که بتواند در بدنه باریک لنز جا شود.
بسیاری از عکاسان این نوع لنزها را مناسب نمی دانند و معمولاً از آن ها استفاده نمی کنند. این لنزها تنوع کار بیشتری را ایجاد می کنند اما معایبی هم دارند. با استفاده از آن ها اغلب کیفیت تصویر را قربانی می کنید.
لنزهای با دیافراگم ثابت، مزیت های چشمگیری دارند. این لنزها اغلب کیفیت تصویر و ساخت بهتری نسبت به دیافراگم متغییرها دارند.
علامت گذاری های روی لنز
عددهایی که بر روی بدنه یک لنز وجود دارد همگی مهم هستند. اولین آن ها معمولاً فاصله کانونی است. این عدد در مقیاس میلیمتر بیان شده است.
اگر به جای یک محدوده از اعداد تنها یک عدد برای فاصله کانونی وجود داشته باشد، آن لنز پرایم است. این عدد مثلاً به شکل 24mm، 50mm، 85mm یا چیزی شبیه این ها است.
اگر یک محدوده برای فاصله کانونی وجود داشته باشد به صورت دو عدد که با یک نماد “-” از هم جدا شده اند، نمایش داده می شوند. مثلاً یک مثال خوب 70-24 میلیمتر می باشد.
دومین عددی که بر روی لنز مشاهده می شود معمولاً حداکثر دیافراگم لنز است. اگر تنها یک عدد وجود داشته باشد به این معنی است که لنز زوم شما دارای یک حداکثر دیافراگم ثابت است. لنزهای پرایم حداکثر دیافراگم متغییر ندارند.
اگر دو عدد وجود داشته باشد که با نماد “-” از هم جدا شده باشند، به این معنی است لنز زوم شما دارای حداکثر دیافراگم متغییر است. معمولاً چیزی شبیه f/4-5.6 می باشد.
علامت های دیگری که می توان بر روی لنز پیدا کرد کدامند؟
- 0.5m-∞: گاهی اوقات ممکن است بر روی لنز یک علامت بی نهایت (∞)، یک “-” و سپس یک نشانگر فاصله ببینید. این در واقع محدوده فوکوس لنز می باشد. این نشانگر نشان می دهد نزدیک ترین فاصله ای که لنز می تواند بر روی سوژه در آن فاصله فوکوس کند چقدر است.
- IS (کانن)، VR (نیکون)، OSS (سونی): این ها مخفف Image Stabilization (تثبیت تصویر)، Vibration Reduction (کاهش لرزش) و Optical SteadyShot می باشند. این نمادها نشان می دهند که لنز شما علاوه بر موتور ها و ساختار الکترونیکی خود دارای یک عنصر داخلی شناور نیز است. این نوع لنزها حرکت و لرزش را تشخیص می دهند و اثر آن بر روی تصاویر را خنثی می کنند.
- Ø: این نماد معمولاً به همراه یک عدد می باشد. این نشان دهنده قطر عدسی جلوی لنز می باشد. همچنین این نماد اندازه فیلتری که می توانید به جلوی لنز نصب نمایید را نیز نشان می دهد. هنگامی که قصد خرید فیلتر محافظ برای لنز خود دارید، ضروری است که این عدد را بدانید.
- Asph/ASP: این ها مخفف Aspherical (غیرکُروی) می باشند. این نشان می دهد که در داخل لنز عدسی های غیرکروی وجود دارد. این عدسی ها برای کاهش انحرافات کروی مورد استفاده قرار می گیرند.
- Macro/CRC (Close Range Correction): این علامت به این معنی است که این لنز به طور خاص برای ایجاد وضوح تصویر بالا در فاصله نزدیک طراحی شده است.
- USM/HSM/SWM: این ها مخفف Ultrasonic Motor (موتور فراصوت)، High-Speed Motor (موتور سرعت بالا) و Silent Wave Motor (موتور موج بیصدا) می باشند. این ها موتورهای لرزش فراصوت (اولتراسونیک) هستند که امکان فوکوس خودکار (اتوفوکوس) سریع را برای شما فراهم می کنند. این موتورها معمولاً در لنزهای پیشرفته مورد استفاده قرار می گیرند و قیمت آن ها بسیار بیشتر از لنزهای معمولی است.
- DX (نیکون)، EF-S (کانن)، E (سونی): این لنزها به طور خاص برای بدنه دوربین های با سنسور های کوچکتر از فول فریم ساخته شده اند. سنسورهای APS-C دارای ضریب برش هستند. این لنزها با در نظر گرفتن سنسور کوچکتر، فاصله کانونی را به شما می دهند. این لنزها کوچکتر و سبکتر هستند اما نمی توان آنها را در دوربین های فول فریم استفاده کرد.
- سایر: سازندگان لنز از تعداد زیادی علامت روی لنزهای خود استفاده می کنند. کانن علاقه دارد که لنزهای حرفه ای خود را با یک ‘L’ قرمز رنگ علامت گذاری کند. شرکت سیگما نیز لنزهای حرفه ای و خاص خود را با EX نشان می دهد.
فوکوس کردن لنز چیست؟
لنزها دارای یک نقطه هستند که درآنجا پرتوهای نور با یکدیگر همگرا خواهند شد. این نقطه کانون نام دارد. فوکوس درون لنز انجام می شود. این اتفاق با دور یا نزدیک شدن یک یا چند عنصر لنز به سنسور تصویر انجام می پذیرد.
لنز پرتوهای نور را خم می کند و آن ها را وادار می کند در فواصل مختلفی از سنسور دوربین با یکدیگر همگرا شوند. همگرایی ایده آل زمانی رخ می دهد که دقیقاً بر روی سنسور تصویر انجام شود. هنگامی که این حالت را بدست آورید آن گاه یک فوکوس بی نقص بر روی تصویر یا سوژه خواهید داشت.
فوکوس خودکار چگونه کار می کند؟
فوکوس خودکار یکی از راه های بدست آوردن یک فوکوس شفاف است. در این حالت، دوربین سیگنال هایی را به لنز ارسال می کند و آن را مجبور به تغییر مکان کانون خود می کند. این که چه میزان از منظره در فوکوس باشد، به سه عامل مختلف بستگی دارد که عبارتند از تنظیم دیافراگم، فاصله میان شما و اجزای منظره و ارتباط فضایی که میان آنها وجود دارد.
بسیاری از دوربین های مدرن دارای نقاط فوکوس زیادی هستند که روی منظره یاب شما پخش شده اند. این نقاط می توانند حرکت کنند یا حتی به صورت گروهی کار کنند تا فوکوس بهتری حاصل شود. امروزه می توانید بین حالت های فوکوس مختلف موجود در دوربین انتخاب نمایید. این حالت ها بر چیدمان نقاط فوکوس و سرعت فوکوس کردن تاثیر می گذارند.
فوکوس دستی چطور کار می کند؟
جدای از این که می توان فوکوس کردن را به دوربین واگذار کرد، امکان فوکوس دستی نیز وجود دارد.
هنگامی که از یک سوژه در صفحه کانونی یکسان عکس می گیرید و حرکتی به جلو یا عقب انجام نشده است، فوکوس کردن مجدد اتلاف وقت است. همچنین ممکن است دوربین شما در بعضی از شرایط مانند منظره های با نور یا کنتراست کم، مشکل فوکوس کردن داشته باشد. عکاسی از پشت شیشه یک مثال عالی از مشکل در فوکوس خودکار است. در این گونه موارد نیاز خواهید داشت که فوکوس را به صورت دستی تنظیم نمایید.
دوربین های قدیمی تر یک صفحه نمایش فوکوس داشتن که به فوکوس دستی کمک می کرد. دوربین های مدرن تر زمانی که سوژه ها در فوکوس هستند، یک حلقه قرمز در اطراف آن ها قرار می دهند. این عمل اوج فوکوس نام دارد. در دوربین های بدون آینه می توان این کار را از طریق منظره یاب الکترونیکی نیز انجام داد.
دوربین های DSLR به شما اجازه می دهند که در حالت پخش زنده فوکوس نمایید، که این بدان معناست که می توانید از روی صفحه نمایش LCD بر روی تصویر زوم نمایید.
چطور از فوکوس دستی در فوکوس خودکار استفاده نماییم؟
بسیاری از لنزها یک ویژگی خاص دارند که به شما اجازه می دهند ابتدا فوکوس خودکار را با دوربین انجام دهید و بعد نتیجه حاصل را به صورت دستی تنظیم نمایید. برخی از لنزها به شما اجازه نمی دهند در حالت فوکوس خودکار نتیجه را به صورت دستی اصلاح نمایید. برای این که بدانید آیا لنز به شما اجازه اصلاح دستی فوکوس خودکار را می دهد، نیاز است که به دفترچه راهنمای آن مراجعه نمایید. توجه نمایید که اگر بخواهید به زور این کار را انجام دهید ممکن است حلقه فوکوس را بشکنید.
نشانگرهای فاصله چی هستند؟
لنزها، بخصوص لنزهای آنالوگ دارای نشانگر فاصله داخلی هستند. این نشانگرها برای کمک به انجام فوکوس هستند، بخصوص زمانی که نیاز به فوکوس به بی نهایت دارید. این ها کاملاً دقیق نیستند اما راهنماهای خوبی برای فهمیدن جهت چرخش لنز به منظور فوکوس به یک فاصله خاص هستند.
نشانگرهای عمق میدان چه هستند؟
اغلب لنزهایی که دارای نشانگرهای فاصله هستند، دارای نشانگرهای عمق میدان نیز هستند. این ها به صورت ‘22’، ‘11’ و ‘8’ علامت گذاری شده اند. این اعداد ممکن است بسته به نوع لنز، طراحی آن و مشخصات لنز متفاوت باشند.
این نشانگرها مشخص می کنند که در یک دیافراگم خاص، چه میزان از منظره در فوکوس قرار خواهد گرفت. این نشانگرها همیشه مرتبط به نشانگرهای مسافت و حلقه دیافراگم هستند بنابراین همواره آن ها را با یکدیگر بررسی نمایید.
دهانه لنز چیست؟
لنز شما از طریق دهانه لنز به بدنه دوربین عکاسی وصل می شود. سه نوع دهانه مختلف وجود دارد که عبارتند از پیچی (در دوربین های آنالوگ)، در آنالوگ های رده میانی از یک قفل حلقه استفاده می شود و سومی اتصال جزری (Bayonet) می باشد.
دو مورد اول این روزها به ندرت مورد استفاده قرار می گیرند، اما ممکن است با آنها در لنزهای قدیمی روبرو شوید.
مزیت استفاده از اتصال جزری این است که امکان تغییر سریع لنز را فراهم می کند. این نوع اتصال به بدنه بسیار ایمن تر است. اتصال جزری امکان ایجاد اتصالات الکترونیک بین لنز و بدنه دوربین را فراهم می کند. این همان ویژگی ای است که امکان فوکوس خودکار و کنترل الکترونیک دیافراگم را فراهم می کند.
هر تولید کننده دوربین دهانه لنز مخصوص به خود را دارد. البته استثنایی هم وجود دارد که مربوط به لنزهای دهانه چهار سوم است که توسط چند شرکت تولید و پشتیبانی می شدند. البته امکان استفاده از مبدل های دهانه لنز وجود دارد که در این صورت می توان لنزهای یک شرکت را بر روی دوربین های ساخت شرکت دیگر نصب کرد.
تثبیت تصویر چیست؟
بسیاری از لنزهای مدرن دارای سیستم تثبیت تصویر داخلی هستند. این قابلیت امکان عکاسی با دوربین روی دست از منظره هایی را می دهد که قبل از این عکاسی از آن ها چالش برانگیز بود. این تکنولوژی از جدیدترین سنسورهای ژیروسکوپ و موتورها استفاده می کند تا عناصر لنز را در برابر هر نوع حرکتی ثابت نگه دارند.
لنزهای تله فوتو اغلب به تکنولوژی تثبیت تصویر مجهز شده اند. این به این دلیل است که فواصل کانونی طولانی تر از لرزش دست ها بیشتر از لرزش دوربین تاثیر منفی می پذیرند و ممکن است تصاویر شما تار شوند.
یک قانون است که می گوید که با سرعت شاتری عکاسی کنید که کمتر از فاصله کانونی شما نباشد. یک لنز 50mm یک محدودیت 1/60 ام ثانیه، و یک لنز 300mm یک محدوده 1/300-1/250 ثانیه دارد.
برخی از دوربین ها نیز دارای سیستم تثبیت تصویر می باشند. برخی از مدل های لنز و دوربین می توانند با سیستم لرزشگیر یکدیگر همکاری نمایند که در این صورت نتیجه کار بهتر خواهد شد.
سیستم تثبیت تصویر قابلیت کاهش تمام لرزش ها را ندارد. میزان حرکت عنصر شناور موجود در لنز دارای محدودیت است. علاوه بر این، ممکن است برخی از حرکت های دوربین که شما تمایل دارید حفظ شوند هم توسط این سیستم حذف شوند. برای مثال ممکن است عکاسی panning به خوبی انجام نشود.
سیستم تثبیت تصویر در حین عملکرد خود انرژی زیادی مصرف می کند. بنابراین ممکن است میزان شارژ باتری شما به اندازه معمول دوام نداشته باشد. زمانی که از این عملکرد استفاده نمی کنید آن را خاموش نمایید.
چه فیلترهایی خوب هستند؟
اکثر لنزها در قسمت جلویی خود محلی برای نصب فیلتر دارند. طیف وسیعی از انتخاب ها برای فیلتر وجود دارد، از جمله می توان به فیلترهایی که رنگ یا تاریکی به منظره اضافه می کنند اشاره کرد.
رزوه فیلتر
هر فیلتر رزوه دار، دارای اندازه متفاوتی است بنابراین ضروری است که اندازه درست را انتخاب کنیم. اندازه رزوه فیلتر بر روی آن درج شده است که اغلب چیزی شبیه Ø=68mm می باشد.
مزیت دیگری که استفاده از فیلتر دارد این است که می توان از فیلتر به عنوان محافظ لنز استفاده کرد. بسیاری از عکاسان به جلوی لنز یک فیلتر UV یا skylight نصب می کنند. این کار از هرگونه خراش، رنگ، کثیفی یا شکستگی شیشه جلوی لنز جلوگیری می کند.
فیلترهای CLP و ND دو نوع دیگر از فیلترها هستند که معمولاً بر روی لنزها نصب می شوند.
هود لنز
هنگامی که نور مستقیم آفتاب به لنز بتابد می تواند سبب ایجاد نقاط روشن در تصویر یا داغ شدن لنز شود. هود لنز مانع از ورود مستقیم نور خورشید به لنز و تاثیر مستقیم بر تصاویر می شود.
هنگامی که از یک لنز واید و دید میدان 84 درجه استفاده می کنید، ممکن است کنترل تاثیر نور خورشید سخت باشد. برخی از لنزهای بسیار واید، یک هود مناسب را به همراه دارند که در موارد ضروری می توان از آن استفاده کرد.
مبدل های تله (Teleconverters)
مبدل های تله رفتار لنزی که از آن استفاده می کنید را دستکاری می کنند.
این لنزهای ثانویه بین بدنه دوربین و لنز نصب می شوند. درون آن ها یک عنصر اپتیکال وجود دارد که نور را فوکوس مجدد می کنند.
رایج ترین مبدل های تله، 1.4x و 2x هستند. نصب یک مبدل تله بر روی یک لنز 200-70 میلیمتر برای شما فاصله کانونی موثر 280-98 میلیمتر را فراهم می کند.
نکته منفی استفاده از مبدل تله این است که شما مقداری نور را از دست می دهید زیرا حداقل دیافراگم نیز با همان نسبت افزایش می یابد.
چگونه می توان بر روی سوژه های نزدیک فوکوس کرد؟
هر لنزی دارای یک حداقل فاصله فوکوس می باشد. این بدان معنی است که شما تنها در یک حداقل فاصله خاص می توانید عکس بگیرید و کمتر از این فاصله فوکوس انجام نخواهد گرفت.
استفاده از لنزهای ماکرو یکی از راه ها برای نزدیک شدن به سوژه است. سه روش دیگر نیز وجود دارد که با استفاده از آن ها می توانید از اشیاء کوچک به نسبت 1:1 یا نزدیک تر عکس بگیرید.
چگونه از فیلترهای ماکرو استفاده کنیم؟
استفاده از عدسی کلوزآپ (با عنوان های کلوزآپ فیلتر و فیلتر ماکرو هم شناخته می شوند) یک راه دیگر است که می توان با آن به سوژه نزدیک شد. این عدسی ثانویه به شما امکان می دهد بدون نیاز به یک لنز ماکرو خاص، عکاسی ماکرو انجام دهید.
عدسی های کلوزآپ مشابه عینک مطالعه عمل می کنند. آنها به لنز اجازه می دهند نزدیک تر از حالت نرمال خود فوکوس کند. استفاده از این عدسی ها آسان است. تنها کافی است که آن ها را به رزوه جلوی لنز پیچ نمایید و حال همه چیز آماده است.
یک مزیت استفاده از این عدسی ها این است که می توان آن ها را به هم متصل کرد و به صورت یکجا از همه آن ها استفاده کرد. استفاده از عدسی ‘A+1’ ، عدسی ‘2+’ و ‘4+’ به شما امکان نزدیک شدن معادل ‘7+’ گام را می دهد.
چطور از اکستنشن تیوب استفاده کنیم؟
ماکرو اکستنشن تیوب ها فاصله دهنده های لنز هستند. بر خلاف مبدل تله، درون اکستنشن تیوب ها عنصر اپتیکال وجود ندارد بنابراین استفاده از آن ها ارزان قیمت است.
این ها اغلب در سه اندازه مختلف 14mm، 7mm و 28mm هستند. می توانید آن ها را به یکدیگر متصل کنید که در این صورت اکستنشن 49mm خواهید داشت.
طرز کار آن ها به این صورت است که دامنه فوکوس لنزی که از آن استفاده می کنید را کاهش می دهند. شما می توانید دوربین را بیشتر به سوژه نزدیک کنید. با این حال ممکن است قابلیت فوکوس به بی نهایت را از دست بدهید.
چطور لنز را برعکس استفاده کنیم؟
یکی دیگر از راه های مقرون به صرفه، معکوس کردن همین لنزی است که هم اکنون در اختیار دارید. ممکن است عجیب به نظر آید ولی این کار نتیجه خوبی دارد. لنز را از دوربین جدا کنید و آن را بچرخانید، در این صورت عدسی جلوی لنز به سمت داخل بدنه دوربین خواهد بود. حال قادر هستید بر روی سوژه های خیلی نزدیک نیز فوکوس نمایید.
برای این اتصال نیاز به یک حلقه معکوس کننده لنز می باشد. این حلقه معکوس به شما اجازه می دهد لنز را به صورت برعکس به بدنه دوربین وصل نمایید.
نتیجه گیری
لنز دوربین یک بخش اساسی از عکاسی است. برخی از آن ها ممکن است خیلی گران قیمت باشند. آگاهی به این که به چه نوع لنزی نیاز دارید و لازم است آن لنز چه خصوصیاتی داشته باشد دانشی ارزشمند است. گاهی اوقات با استفاده از فیلترها و مبدل ها می توان در هزینه ها صرفه جویی کرد و دامنه کارایی لنز خود را گسترش داد.
در پایان امیدوارم این مقاله برای شما مفید بوده باشد و بتواند در مسیر حرفه عکاسیتان به شما کمک کند.
